Pigwa (Cydonia oblonga)

Pigwa Bereczki - odmiana pochodzenia węgierskiego o owocach kształtu gruszkowatego. Dojrzewają w drugiej połowie października i można je przechowywać w chłodnym miejscu do 6 tygodni. Są duże, przeciętnie 250g wagi, średnio soczyste, słodko-kwaskowate, z dobrym aromatem. Miąższ żółty, po ugotowaniu przebarwia się czerwonawo.
Wzrost drzewek dość silny.

Pigwa Vranja - serbska odmiana o średniej sile wzrostu i owocach gruszkokształtnych z doskonałym aromatem. Obradza największe owoce spośród naszych odmian pigwy - aktualny rekord to ponad 900g.

Mrozoodporna.

Pigwa Miękkoowocowa - odmiana ukraińska – prawdopodobnie najlepsza spośród niewielu odmian o jadalnych na surowo owocach. Są kształtu gruszkowatego i osiągają maks. wagę 470g. Można je jeść bezpośrednio z drzewa – miąższ miękki, smaczny i aromatyczny oraz soczysty i dlatego doskonałe także na soki. Dojrzewają bardzo wcześnie - w drugiej połowie września. Nie nadają się jednak do przechowywania.

Wzrost drzewek silny.

Pigwa Darunok Onuku - odmiana ukraińska (znana też pod rosyjską nazwą Podarok Wnuku) o średnim terminie dojrzewania. Zaczyna owocować w 3-4 roku po posadzeniu i plonuje corocznie. Odmiana plenna - z 25-letniego drzewa można zebrać 60-90kg owoców. Przeciętna masa owoców 270g (maksymalnie ponad 550g). Miąższ silnie aromatyczny, o przyjemnym smaku, na powietrzu szybko ciemnieje. Owoce zebrane niedojrzałe dobrze dojrzewają. W ciemnym i chłodnym miejscu można je przechowywać do lutego-marca.
Odmiana o średniej sile wzrostu, wytwarzająca na starość szeroko zaokrągloną koronę. Wysoce mrozoodporna. Tylko częściowo samopylna!

Darunok Onuku jest jedną z tych odmian u których nie można precyzyjnie określić kształtu owoców! Przeważnie są jabłkowate, ale często przy ogonku mają wyciągnięty "nosek" i są wtedy bardziej gruszkowate.

Pigwa Leskovacz - serbska odmiana o krzaczastym pokroju i okrągłych owocach, średniej wielkości (maksymalnie ponad 630g).

Mrozoodporna.

Pigwa pochodzi prawdopodobnie z terenu Kaukazu, Iranu i była sadzona już w starożytnej Grecji. Pomimo uprawy od tysięcy lat, została przez hodowców zmieniona tylko nieznacznie. Do końca dziewiętnastego wieku była jeszcze dość popularna w Europie, potem została prawie całkowicie wyparta z sadów przez swoich bliskich krewnych - jabłoń i gruszę.

uprawa
Zalecana rozstawa roślin w sadach to 2 x 4,5 do 2,5 x 5,0 m. Przy wyborze stanowiska dla niej należy preferować miejsca ciepłe, nasłonecznione i bez przeciągów, a zimą zastoin mrozowych. Gleba powinna być dość żyzna i przepuszczalna, o średniej miąższości i odczynie lekko kwaśnym. Na glebach zasadowych następuje zahamowanie wzrostu i żółknięcie liści. Korzenie pigwy rozchodzą się płytko pod powierzchnią ziemi i są wrażliwe na przemarzanie oraz nawet krótkotrwałe zalanie wodą. Szczególnie młode rośliny mogą ucierpieć, jeśli przy silnych mrozach brakuje chroniącej warstwy śniegu, jak to miało miejsce podczas zimy 2011/12. Kopczykowanie na zimę jest zatem koniecznością.

pielęgnacja
Przez pierwszych 4-5 lat po posadzeniu drzewka potrzebują mocnego palika zapobiegającego ich rozchwianiu na wietrze.
Cięcie ogranicza się do wyprowadzenia luźnej korony. Także u starszych drzew należy ją prześwietlać, gdyż owoce do dojrzenia potrzebują dużo światła. Pigwy rosną wolno i z wiekiem osiągają 3-4m wysokości. Ogólnie pigwa jest odporna na choroby i szkodniki. Wyjątkiem tutaj jest zaraza ogniowa, na którą jest bardzo podatna.

Kwiaty pigwy rozwijają się w połowie maja. Większość odmian jest samopylna, ale będą zawiązywać więcej owoców przy zapyleniu krzyżowym. Pierwszych plonów u młodych roślin można się spodziewać w mniej więcej 3 roku po posadzeniu. Okres zbiorów przypada na IX-X i podlega corocznym wahaniom w zależności od przebiegu pogody. Pigwy utrzymują jesienią b.długo liście i dopóki są zielone "karmią" owoce. Dlatego należy je zbierać możliwie późno - dopiero przed większymi przymrozkami. Uzyskują wtedy maksimum zawartości cukrów.
Owoce osiągają do 12cm długości, są złocistożółte i mogą ważyć do 500g. W chłodnym pomieszczeniu dają się przechowywać przez ponad dwa miesiące. Nawet po osiągnięciu pełnej dojrzałości nie zaleca się spożywania ich na surowo, gdyż miąższ, pomimo apetycznego zapachu, pozostaje twardy i kwaśny. Po ugotowaniu i posłodzeniu rozwija jednak swój typowy aromat i można go używać na kompoty, soki i konfitury. Szczególnie przy zastosowaniu owoców nie w pełni dojrzałych doskonale żeluje.

Zwyczajowo odmiany pigwy dzieli się na posiadające owoce kształtu jabłkowatego lub gruszkowatego, jednak jest to sztuczny podział, gdyż istnieją odmiany o niesprecyzowanym kształcie, a czasami nawet na jednym drzewie może występować pełen przekrój form owoców.

kolejność dojrzewania: Miagkoplodnaja, Vranja, Darunok Onuku, Bereczki, Leskovacz.

Od 2021 roku oferujemy również pigwy szczepione na podkładkach pigwowca.

Dzięki temu uzyskuje się:
-osłabienie wzrostu
-szybsze wejście w owocowanie
-niższe wymagania glebowe i wilgotnościowe
-wyższą mrozoodporność korzeni.

Do wad należą:
-przeważnie niższa plenność, gdyż drzewka wytwarzają mniejszą koronę
-konieczność ciągłego podpierania drzewek palikami,
-pojawiające się czasami odrosty korzeniowe.

Instrukcja sadzenia:

- w wykopany dół wbić mocny palik
- zasadzić roślinę na tę samą głębokość jak rosła w doniczce i przymocować do palika
- na przedwiośniu skrócić przewodnik do ok. 70cm nad ziemią lub o 1/4 i w zależności od żądanej docelowej wysokości przyszłego pnia pozwolić się rozgałęzić roślinie na tej wysokości albo też wyprowadzić tylko jeden pęd, który dopiero w następnym roku da odgałęzienia boczne
- dodatkowe informacje n/t pielęgnacji roślin znajdują się tu >>