Morwa (Morus)

Morwa Gerardi's Dwarf - karłowa odmiana polecana do małych ogródków a nawet do sadzenia w dużych donicach na tarasach (przy odpowiednim zabezpieczeniu korzeni na zimę!). Pędy mają krótkie międzywęźla i są gęsto ulistnione. Dorasta do niecałych 2m wysokości. Plenna, z bardzo długimi (do 5cm), ciemnymi owocami o słodkim smaku. Bardzo szybko wchodzi w owocowanie - pierwsze małe zbiory można już uzyskać z dwuletnich roślin! Odmiana samopylna.

Morwa Milanówek - odmiana wyselekcjonowana i wprowadzona przez naszą szkółkę. Drzewo silnie rosnące, osiąga ok. 8m wysokości; bardzo plenne. Owoce średniej wielkości, podłużne, słodkie i aromatyczne, o miąższu zwartym, nie rozpadającym się przy zbiorze! Dojrzewają stopniowo przez długi okres - od pierwszej połowy czerwca do końca września, ze szczytem plonowania przypadającym na początek lipca. Odmiana ta jest polecana przede wszystkim jako deserowa.

Morwa Shin-Tso - rozrastające się na ponad 5m szerokości niskie drzewo.

Jedna z najlepszych morw - owoce o niespotykanym u innych odmian intensywnie słodko kwaśnym smaku. Jest jednak mniej od nich plenna.

Morwa Illinois Everbearing - odmiana niepewnego pochodzenia, być może mieszaniec M. alba x M rubra.. W USA uważana za najlepszą morwę owocową z racji smaku i wielkości owoców, osiągających 2cm długości i 0,8cm średnicy. Dojrzałe czarne owoce prawie pozbawione nasion pojawiają się przez całe lato. Drzewo bujnie rosnące (osiąga 8m wysokości), bardzo plenne i samopylne, wysoko mrozoodporne. Dodatkowo zaczyna owocować już jako 2-3 letnia roślina.

Istnieje wiele gatunków morw, rozsianych po całej półkuli północnej i których rozróżnienie jest często trudne. Niektóre z nich są wykorzystywane do celów sadowniczych. Najbardziej rozpowszechniona jest morwa biała, która była uprawiana w Chinach od tysiącleci na pokarm dla jedwabników i tamże istnieje najwięcej jej odmian. Jej owoce mogą być koloru białego, czerwonego lub czarnego.
Wszystkie części rośliny mają właściwości lecznicze. Liście zawierają substancję obniżającą poziom cukru we krwi, podobnie do insuliny. Można z nich przyrządzać herbaty. Owoce znajdują zastosowanie przy leczeniu chorób sercowo-naczyniowych i jako środek krwiotwórczy.
Morwy są generalnie bardzo płodne. Jednakże owoce większości morw dziko rosnących u nas są co prawda słodkie, ale lekko mdłe i bez szczególnego aromatu. Oferowane tu odmiany posiadają wyższą kwasowość i dzięki temu bardziej wyrazisty smak, także na surowo. Można z nich przyrządzać konfitury, galaretki i soki (także do barwienia na ciemno innych przetworów). Suszone owoce przypominają w smaku nieco rodzynki.

uprawa i pielęgnacja
Morwy nie mają szczególnych wymagań, ale w warunkach środkowoeuropejskich najlepiej sadzić je na glebach lekkich, piaszczystych o przeciętnej wilgotności, gdyż na zbyt żyznych glebach ich pędy słabo drewnieją i mogą zimą przemarzać. Ogólnie jednak większość gatunków morw jest dość odporna na mróz, jednakże na przymrozki wiosenne ich młode liście są bardziej wrażliwe niż np. liście kasztana jadalnego. Ich naturalnym sposobem obrony na to jest późny rozwój. Morwy tolerują także półcień, choć owoce są lepsze przy pełnym nasłonecznieniu. Rośliny bardzo dobrze znoszą cięcie i formowanie. Jesienią liście ładnie przebarwiają się złotożółty kolor, choć szybko opadają.

Ciemnoowocowe morwy powinny być sadzone tak, aby silnie plamiące owoce nie opadały na ścieżki, samochody etc.

Instrukcja sadzenia:

- w wykopany dół wbić mocny palik
- zasadzić roślinę na tę samą głębokość jak rosła w doniczce i przymocować do palika
- na przedwiośniu skrócić przewodnik do ok. 70cm nad ziemią lub o 1/4 i w zależności od żądanej docelowej wysokości przyszłego pnia pozwolić się rozgałęzić roślinie na tej wysokości albo też wyprowadzić tylko jeden pęd, który dopiero w następnym roku da odgałęzienia boczne
- dodatkowe informacje n/t pielęgnacji roślin znajdują się tu >>