Mieszańce międzyrodzajowe

Wyjątkowo rzadko spotykany mieszaniec pigwy i gruszy pospolitej o smacznych owocach. Owoce okrągłe, do 8cm średnicy, z jasnym, słodkim i miękkim miąższem, jadalnym na surowo. Późno wchodzi w owocowanie i owocuje naprzemiennie.
Oprócz zalet użytkowych roślina posiada również walory ozdobne pięknie kwitnąc wiosną oraz powtórnie jesienią!

Wymagania siedliskowe i ogólny pokrój jak u pigwy. Liście podatne na porażenie rdzą gruszy.

Pochodzenie tej odmiany jest niepewne – wg. niektórych źródeł wśród jej przodków nie ma nawet aronii!

Z wyglądu, wymagań i wartości użytkowych dość podobna do jarzębiny.
Owoce dojrzewają we wrześniu. Ważą od 1-1,6g i są zebrane w kiściach po kilkadziesiąt sztuk. Mają ciemnorubinową skórkę, miąższ jest żółty, soczysty, kwaśno-słodki, lekko cierpki, ale bez goryczy. Drzewa obradzają corocznie obficie.
Zastosowanie owoców jak u jarzębiny.

Roślina zupełnie mrozoodporna, osiągająca do 5m wysokości.

Mieszaniec jarzębiny zwyczajnej i aronii otrzymany przez Miczurina.

Odmiana mrozoodporna o średniej sile wzrostu. Wchodzi w owocowanie szybko - na 3-4 rok po posadzeniu. Owoce ciemnofioletowe, w pełni dojrzałe prawie czarne, słodko kwaśne i tylko lekko cierpkie, o masie do 1,8g i zawartości cukrów 9,6%. Dojrzewają w drugiej połowie sierpnia i są w smaku podobne do aronii. Polecane przede wszystkim na przetwory, choć nadają się także do spożywania w stanie świeżym.
Niskie drzewo lub krzew do 3m wysokości.

Wielokrotny mieszaniec otrzymany przez Iwana Miczurina w 1927 roku.

Owoce średniej wielkości, słodko-kwaśne, z pikantnym posmakiem. Smaczne zarówno w postaci świeżej, jak i przetworzonej. Dojrzewają najwcześniej ze wszystkich jarzębin - na przełomie lipca i sierpnia. Utrzymują się na drzewie krótko - ok. miesiąca.

Odmiana karłowa, osiągająca ok. 2,5m wysokości, samopylna i całkowicie mrozoodporna. W owocowanie wchodzi w wieku 3 lat, owocuje corocznie obficie.

Roślina wyhodowana w 1858r. w Pradze przez M.Tatara (dlatego zwana też czasami gruszą Tatarowa lub też błędnie gruszą tatarską) poprzez skrzyżowanie naturalnego mieszańca xS.auricularis (Sorbus aria x Pyrus communis) z gruszą. Inne spotykane w obiegu nazwy jak Shipova lub Smokvarka odnosza się prawdopodobnie do tej samej odmiany.

Drzewa duże, szybko rosnące. Za młodu korona o wąskim pokroju, z czasem staje się szerokostożkowa. Kwitnie i owocuje naprzemiennie. Obradza owoce o kształcie lekko gruszkowatym i przeciętnej średnicy 4cm, a maksymalnie do 5,5cm, ze słodkim i soczystym miąższem. Dojrzewają w drugiej połowie sierpnia i szybko opadają z drzew.
Typową cechą tej odmiany są częściowo zdeformowane (wypukłe lub pomarszczone) niektóre liście. Nie jest to objaw chorobowy.

Aktualnie szczepimy jarzębogruszę na podkładkach pigwy, dzięki czemu prędzej wchodzi w owocowanie i tworzy mniejsze drzewka, ale też zwiększa jej wymagania glebowe i wilgotnościowe. Roślina w pełni mrozoodporna, ale ze względu na podkładkę należy zimą kopczykować nasadę pnia. Lepiej owocuje na stanowiskach nasłonecznionych.